ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙ ΤΟ ΘΕΟ

Το αγόρι που ήθελε να συναντήσει το Θεό
Άρχοντες και αρχόντισσες
Αν είναι ορισμός σας, θέλω να σας διηγηθώ, θυμήσω, την ιστορία ενός μικρού αγοριού που ήθελε να συναντήσει τον Θεό.
Μήπως όλοι μας, λίγο πολύ αυτό δεν αποζητούμε; Ιδίως τούτες τις μέρες των γιορτών;

Μια φορά λοιπόν, ήταν ένα μικρό αγόρι που ήθελε να συναντήσει το Θεό.
Ηξερε ότι θα ήταν ένα μακρύ ταξίδι, μέχρι εκεί που έμενε ο Θεός, και έτσι πήρε μια τσάντα, έβαλε μέσα λίγο κέικ, λίγα αναψυκτικά και ξεκίνησε το ταξίδι του.
Όταν είχε προχωρήσει γύρω στα τρία τετράγωνα, είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα, να κάθεται σε ένα παγκάκι στο πάρκο και να κοιτάζει τα περιστέρια.
Το αγόρι την πλησίασε και κάθησε δίπλα της.
Έιχε διψάσει ο μικρός. Άνοιξε την τσάντα του να πάρει και να πιεί ένα αναψυκτικό.
Παρατήρησε πως η κυρία ήταν πολύ πεινασμένη και έτσι έκοψε ένα κομμάτι από το κέικ και της έδωσε. Εκείνη με ευγνωμοσύνη το δέχτηκε και του χαμογέλασε πλατιά.
Το χαμόγελο της ήταν τόσο υπέροχο που ήθελε να το ξαναδεί, έτσι της έδωσε και ένα κουτάκι χυμό. Εκείνη του ξαναχαμογέλασε.
Το αγόρι ήταν ενθουσιασμένο.
Κάθησαν όλο το απόγευμα εκεί. Έπιναν, έτρωγαν, δίχως να πουν ούτε μια λέξη.
Όταν βράδυασε αρκετά, το μικρό αγόρι αισθάνθηκε κουρασμένο και αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι. Αφού είχε προχωρήσει λίγα βήματα, γυρίζει και τρέχει στην κυρία και της δίνει μια μεγάλη αγκαλιά. Εκείνη του χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελο που είχε δει ποτέ στην ζωή του.


Όταν γύρισε στο σπίτι του η μητέρα του γεμάτη έκπληξη που το είδε με την υπέροχη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του το ρώτησε:
- Γιατί σε βλέπω τόσο χαρούμενο; Τι έγινε;
- Εφαγα μεσημεριανό με τον Θεό, της απάντησε εκείνο.
Προτού του πεί κάτι η μητέρα του, εκείνο συνέχισε:
- Και ξέρεις ε; Τελικά, είναι γυναίκα, και έχει το ωραιότερο χαμόγελο στον κόσμο!
Εν τω μεταξύ, η γυναίκα, επίσης πολύ χαρούμενη, επέστρεψε στο σπίτι της.
Ο γιος της την ρώτησε:
- Γιατί είσαι τόσο χαρούμενη σήμερα μητέρα;
- Έφαγα κέικ σήμερα στο πάρκο με τον Θεό, απάντησε αυτή.
Και πριν την ξαναρωτήσει κάτι ο γιος της συμπλήρωσε:
- Και ξέρεις ε; Είναι πολύ πιο νέος από ο,τι τον φανταζόμουν.

Σας αφήνω με την ευχή όλοι μας να συναντήσουμε το Θεό φέτος, αν και εδώ που τα λέμε, είναι τόσο κοντά, ίσαμε το πρόσωπο του διπλανού μας!

SO LONG AND THANKS ALL FISH

RS Radio

RS Radio

Η ΣΥΜΠΟΝΙΑ - ιστορία με δίδαγμα

Κάποτε ζούσε ένας πολύ σπάταλος νεαρός. Αφού ξόδεψε μέχρι και την τελευταία του δεκάρα γλεντοκοπώντας, έφτασε στο σημείο να μην έχει μείνει τίποτα που να μην τον αηδιάζει, συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού του.

Τότε, αποφάσισε ότι δεν του έμενε τίποτε άλλο να κάνει παρά να πάει σ΄ ένα Ζεν μοναστήρι και να γίνει μοναχός. Αυτή ήταν η τελευταία του ελπίδα.

Δεν ήθελε στ΄ αλήθεια να γίνει μοναχός, απλά δεν του είχε απομείνει τίποτε άλλο. ΄Ετσι πήγε στο μοναστήρι και έμεινε γονατιστός για τρεις μέρες έξω στο χιόνι, όπως έχει το εθιμοτυπικό για τους επίδοξους μοναχούς.

Τελικά ο ηγούμενος, ένας γεροπαράξενος, συμφώνησε να τον δει. Άκουσε προσεχτικά ό,τι είχε να του πει ο νεαρός, δίχως ο ίδιος να λέει πολλά, και αφού τελείωσε, του έθεσε το εξής ερώτημα:

"Χμμμμ.., λοιπόν... είσαι καλός σε κάτι, οτιδήποτε;¨.

Ο νεαρός συλλογίστηκε για λίγο και του αποκρίθηκε: ¨Ναι, κάτι ξέρω από σκάκι".
Τότε, ο ηγούμενος φώναξε τον ακόλουθό του και του ζήτησε να καλέσει ένα συγκεκριμένο μοναχό. Ο μοναχός έφτασε. ΄Ηταν γέρος και είχε περάσει πολλά χρόνια στο μοναστήρι.

Μετά ο ηγούμενος είπε στον ακόλουθό του. "Φέρε μου το σπαθί μου¨.
Ο ακόλουθος έφερε το σπαθί και το απόθεσε δίπλα στον ηγούμενο.....

Τότε ο ηγούμενος απεύνθηκε στο γέρο μοναχό και στο νεαρό. ¨Τώρα, θα παίξετε μια παρτίδα σκάκι. ΄Οποιος χάσει θα του κόψω το κεφάλι μ΄ αυτό το σπαθί!¨.

Τον κοίταξαν καλά και κατάλαβαν ότι το εννοούσε. ΄Ετσι, ο νεαρός έκανε την πρώτη κίνηση. Ο γέρος, που δεν ήταν και κακός παίχτης, έκανε τη δική του.

Ο νεαρός έκανε την επόμενη κίνηση. Ο γέρος ανταπέδωσε. Μετά από λίγο ο νεαρός άρχισε να λούζεται στον ιδρώτα.

'Ετσι, αποφάσισε να συγκεντρωθεί όσο μπορούσε. Τα έδωσε όλα στο παιχνίδι και κατάφερε να αντεπιτεθεί επιτυχώς στις απειλητικές κινήσεις του μοναχού.

Τότε, ανάσανε με ανακούφιση. ¨Α! το παιχνίδι δεν πάει και πολύ άσχημα!¨. Αλλά, ακριβώς εκείνη τη στιγμή, όταν ήταν σίγουρος ότι θα νικήσει, σήκωσε το κεφάλι του και πρόσεξε το πρόσωπο του γέρου μοναχού..

Ο γέρος μοναχός, είχε περάσει πολλά χρόνια στο μοναστήρι ίσως είκοσι, ίσως τριάντα ή ακόμη και σαράντα. Είχε υποφέρει πολύσ τη ζωή του και είχε ζήσει με μεγάλη αυταπάρνηση και λιτότητα.

Είχε ασκηθεί πολύ στο διαλογισμό. Το πρόσωπό του ήταν αδύνατο, φαγωμένο και ασκητικό. Ο
νεαρός ξαφνικά σκέφτηκε. ¨Υπήρξα τέτοιος χαραμοφάης! Δεν βοήθησα κανέναν στη ζωή μου.

Και αυτός ο μοναχός, που έζησε μια τόσο άγια ζωή, τώρα θα πρέπει να πεθάνει¨. ΄Ετσι, τον συνεπήρε ένα κύμα συμπόνιας.

'Ενιωσε φοβερή λύπη για το γέρο μοναχό, που καθόταν εκεί αδιαμαρτύρητα και συνέχιζε να παίζει, σύμφωνα με τις διαταγές του ηγουμένου, και όπου να ΄ναι θα έχανε και θα έπρεπε να πεθάνει.

Μια φοβερή συμπόνια πλημμύρισε την καρδιά του και σκέφτηκε. ¨Δεν μπορώ να το επιτρέψω αυτό¨. ΄Ετσι, έκανε επίτηδες μια λάθος κίνηση.

Ο μοναχός, έκανε τη δική του. Μετά, ο νεαρός έκανε επίτηδες άλλη μία λάθος κίνηση και ήταν εμφανές ότι έχανε και ότι θα του ήταν αδύνατο να ξαναπάρει τα ηνία του παιχνιδιού.

Τότε, ξαφνικά, ο ηγούμενος χάλασε την σκακιέρα και είπε: ¨Κανείς, δεν κέρδισε και κανείς δεν έχασε¨. Μετά, απευθύνθηκε στο νεαρό λέγοντας του:

¨ΕΜΑΘΕΣ ΔΥΟ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΗΜΕΡΑ: ΤΗΝ ΑΥΤΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ. ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΜΑΘΕΣ ΤΗ ΣΥΜΠΟΝΙΑ - ΑΥΤΟ ΜΟΥ ΑΡΚΕΙ!¨.


Πιστεύω ότι η συμπόνια και η αγάπη είναι απαραίτητες για να αποκτήσουμε την ευτυχία ή την ηρεμία. Αυτοί οι ψυχικοί παράγοντες είναι καθοριστικοί. Νομίζω ότι αποτελούν τη βασική πηγή. Τι είναι η συμπόνια; Στη βουδιστική κοσμοθεωρία υπάρχουν διάφορα είδη συμπόνιας. Η βασική έννοια της συμπόνιας δεν είναι απλώς ένα αίσθημα εγγύτητας ή απλώς ένα αίσθημα οίκτου. Περισσότερο πιστεύω ότι με την αληθινή συμπόνια δεν συναισθανόμαστε μόνο τα δεινά και τον πόνο των άλλων, αλλά νιώθουμε επίσης μια αποφασιστικότητα να ξεπεράσουμε αυτόν τον πόνο. Μια πλευρά της συμπόνιας είναι ένα είδος αποφασιστικότητας και ευθύνης. Έτσι η συμπόνια μάς φέρνει ηρεμία αλλά και εσωτερική δύναμη. Η εσωτερική δύναμη είναι η απώτατη πηγή ευτυχίας.
Όταν αντιμετωπίζουμε κάποιο πρόβλημα, πολλά εξαρτώνται από την προσωπική μας στάση απέναντι σε αυτό το πρόβλημα ή την τραγωδία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν κάποιος βρίσκεται αντιμέτωπος με την τραγωδία, χάνει την ελπίδα του, αποθαρρύνεται και καταλήγει να απογοητεύεται. Αντιθέτως, αν κάποιος έχει μια συγκεκριμένη ψυχική στάση, η τραγωδία και η οδύνη του δίνουν περισσότερη ενέργεια, περισσότερη αποφασιστικότητα.
ΔΑΛΑΪ ΛΑΜΑ
Category: Education